Joseph Országh

Tot hij op 30 september 2002 met pensioen ging was Professor Joseph Országh onderzoeker aan de universiteit van Bergen-Hainaut in België. Hij was 15 jaar lang vertegenenwoordiger van Friends of the Earth bij de Watercommissie van de Waalse Regio (Commission des Eaux de la Région Wallonne).

Als onderzoeker onderscheidt hij zich van anderen door zijn pragmatische aanpak bij het analyseren van problemen. Stevig geworteld in de werkelijkheid, probeert hij ze in hun volle omvang te begrijpen en zoekt altijd naar hun OORZAKEN. Door zijn integriteit staat wetenschappelijke precisie vooraan en negeert hij geen enkel aspect. Maar bovenal zoekt hij naar simpele oplossingen met maximale doeltreffendheid en lage kosten.

Zijn specialiteit ligt in het bereik van waterproblematiek en -beleid, met name betreffende opslag, gebruik, verontreiniging en zuivering, allemaal vanuit een visie van duurzame ontwikkeling. Hoewel het onderzoek op het gebied van duurzame ontwikkeling inter-disciplinair geworden is, blijven wetenschappers slechts gespecialiseerd op hun eigen terrein en kunnen daardoor het probleem waar Professor Országh zich mee bezig houdt niet in zijn totaliteit waarnemen en begrijpen.

Zich baserend op het principe van Thomas Mann: «een schadelijke waarheid is beter dan een nuttige leugen», ontmantelt hij gevestigde theoriën en ideeën over waterbeleid. Voor hem kan het huidig toegepaste systeem van rioolwaterzuivering niet samengaan met duurzame ontwikkeling.

Als voorstander van regenwateropvang voor drinkwater en huishoudelijk gebruik, heeft hij de kwestie zozeer doordacht en belicht, dat hij bij hem thuis een voorbeeldsysteem heeft kunnen invoeren, dat duizenden andere huishoudens ondertussen ook hebben toegepast.

In Jehay, België, werd een proefproject uitgewerkt voor de ontwikkeling van een woonwijk, gebaseerd op Országhs aanbevelingen, voor wateropslag en voor grijswaterbeheer. Maar het project werd geseponeerd vooral door het lobbywerk van bedrijven voor afvalwaterzuivering, ondanks volgende feiten:

De inwoners zouden zeer goed water uit hun regenciterne hebben gehad - inclusief voor eten en drinken- tegen belachelijk lage kosten vergeleken met die van leidingwater;

Van het geld bespaard door zich niet op de riolering aan te sluiten had men al het materiaal voor grijswaterzuivering kunnen bekostigen;

De vervuiling van het omringende leefmilieu zou tot nul herleid geworden zijn: er zou immers geen productie van rioolslib zijn geweest;

Bestaande drinkwatervoorraden hoefden op die manier niet te worden aangesproken.

De bouw van de woonwijk werd niet goedgekeurd, zelfs niet als experiment.

De theoriën van Professor Országh zijn in strijd met het officiële waterbeheer, zelfs al wordt de deugdelijkheid ervan keer op keer via labo-analyses bewezen. Dus wordt Orszagh willens en wetens genegeerd in alle officiële waterbeheeraangelegenheden.

Professor Országh heeft zijn onderzoek uitgebreid tot andere gebieden die met serieuze verontreiniging te maken hebben, waaronder:

Intensieve varkenshouderijen en de daaruit volgende vloeibare varkensmest- productie,

Industrieafval (houten pallets, karton),

Voormalige (vervuilde) industrie-terreinen.

Ook in deze gevallen zijn de voorgestelde methodes simpel, efficiënt en goedkoop, maar worden ze systematisch door de autoriteiten afgewezen.

«De geschiedenis heeft het vaak aangetoond : voorlopers worden zelden door hun tijdgnoten erkend, ja zelfs vaak belachelijk gemaakt. Volgens sommigen is Országh een visionair die zijn tijd ver vooruit is. Aan de andere kant, wordt hij niet begrepen door zijn collega-onderzoekers, politici en zelfs ..... milieubeschermers, die hem met moeite kunnen volgen. Toch stellen de feiten hem vaak in het gelijk.»

Georgette Methens-Renard

BOVEN